دسته: اقتصاد مقاله اقتصاد کلان در 75 صفحه در قالب فایل ورد قابل ویرایش
قیمت فایل فقط 3,900 تومان
مفهوم اقتصادی سرمایه گذاری با مفهوم تجارتی آن كه در گفتگوهای روزانه به كار می رود تفاوتهای بسیار دارد. برای مثال، هر گاه شخصی تعداد صد سهم از سهام شخص دیگری را بخرد، شخص اول ممكن است چنین اقدامی را نوعی سرمایه گذاری تلقی كند، در حالی كه، در واقع، معادل مقدار سرمایه گذاری شخص مزبور، فروشنده سهام سرمایه گذاری منفی كرده است و بنابراین از نظر اجتماع هیچ گونه سرمایه گذاری جدید اقتصاد انجام نشده است.
«سرمایه گذاری اقتصادی» در كل اقتصاد، تنها هزینه هایی را در بر می گیرد كه موجودی كالاهای سرمایه ای نظیر كارخانه ها و یا تجهیزات فنی و یا موجودی كالاها را افزایش دهد. خرید ماشینهای فرسوده و یا كارخانه هایی كه در سالهای قبل ساخته شده اند از نظر اقتصادی سرمایه گذاری تلقی نمی شود و بدین جهت عنوان سرمایه گذاری را تنها به هزینه هایی میتوان اطلاق كرد كه به منظور ایجاد كارخانه ها و ماشینهای كاملاً نو و یا گسترش ظرفیت كارخانه های موجود و یا افزایش موجودی كالاها انجام شده باشد.
سرمایه گذاری فراگردی است كه در آن كالاهای سرمایه ای برای تولید كالاها و یا خدمات دیگر به كار می رود. بنابراین به روشنی می توان گفت چنانچه از اتومبیل برای حمل كالا یا اداره صنعت و یا فعالیت بازرگانی استفاده شود هزینة خرید آن سرمایه گذاری اقتصادی محسوب می شود. اما اگر اتومبیل تنها برای گردش آخر هفته به كار رود، بدیهی است كه هزینه خرید آن نوعی هزینه مصرفی خواهد بود.
در مورد هزینه خانه سازی نیز همین مسئله مطرح است؛ هرگاه خانه جدیدی ساخته و سپس اجاره داده شود، از نظر صاحب خانه و جامعه، سرمایه گذاری صورت گرفته است. اما هرگاه صاحب خانه خود در خانه جدید سكنا گزیند آیا هزینه خانه مانند هزینه اتومبیل نوعی هزینه مصرف خواهد بود؟ برعكس مورد اتومبیل، وزارت بازرگانی كلیه «هزینه های تأسیساتی و ساختمانی» را به عنوان سرمایه گذاری به حساب می آورد.
بالاخره در مورد تحصیلات نیز اگر مربوط به آموزش اصول لازم برای شغل یا حرفة معینی باشد، آیا باید هزینه آن را از نوع سرمایه گذاری تلقی كرد؟ در این صورت آیا باید انتظار داشت كه قدرت كسب درآمد دانش آموخته در نتیجة تحصیلات افزایش یابد؟ مسلم است كه درآمد شخص مورد نظر در نتیجه تحصیلات بالا می رود: بنابراین، می توان بیان داشت كه هزینه آموزش، سرمایه گذاری در «سرمایه انسانی» است.
یك بنگاه اقتصادی برای تصمیم گیری در این مورد كه منابع پولی خود را در سرمایه گذاری برای یك پروژه خاص صرف كند، با استفاده از دو روش می تواند جنبه های اقتصادی سرمایه گذاری مزبور را ارزیابی نماید. هر یك از این روشها كه در زیر شرح داده می شود ضابطة اقتصادی سرمایه گذاری است و در شرایطی كه منابع پولی چه از داخل بنگاه از دریافتهای باقیمانده و چه از طریق وام تأمین می شود، به نتایج مشابهی منجر می گردد.
1ـ ارزش فعلی: تصمیم به اجرای یك طرح سرمایه گذاری در بنگاه اقتصادی با استفاده از روش ارزش فعلی به این اصل بر می گردد كه طرح سرمایه گذاری فقط موقعی مقرون به صرفه است كه درآمد آن بیشتر از جبران هزینه ای باشد كه در اثر استفاده در طول تمام عمر كالاهای سرمایه ای ایجاد می شود. هزینه كالای سرمایه ای همان قیمت بازاری آن است. این قیمت را نمی توان در بلند مدت به عنوان مقداری ثابت فرض كرد، زیرا ممكن است در اثر تغییرات مربوط به تقاضا و عرضه تغییر كند. این قیمت در شرایط رقابتی بازار معمولاً «قیمت عرضه» خوانده می شود، زیرا با این قیمت است كه تولید كننده می خواهد آن را به تقاضا كننده بفروشد.
حال به تحلیل طرف درآمد قضیه می پردازیم. این طرف تا اندازه ای پیچیده تر است. فرض می كنیم كه عمر كالای سرمایه ای n سال باشد. در اینجا باید یك جریان درآمد را برای این كالا به حساب بیاوریم. از آنجا كه در این درآمدها در زمانهای مختلف به دست می آید و از آنجا كه ارزش واقعی پول در این زمانها یكسان نیست، لذا قبل از مقایسة این درآمدها با یكدیگر و مقایسه غائی آن با هزینه سرمایه گذاری باید آنها را به ارزش فعلی خود تبدیل كنیم.
این متن فقط قسمتی از مقاله اقتصاد کلان می باشد.
جهت دریافت کل متن ، لطفا آن را خریداری نمایید.
قیمت فایل فقط 3,900 تومان
برچسب ها : مقاله اقتصاد کلان , اقتصاد کلان , عوامل مؤثر بر میزان سرمایه گذاری , نظریه سرمایه گذاری , سرمایه گذاری از نظر خرد ـ اقتصادی , سرمایه گذاری